Als ik naar jou kijk schaam ik me: Werk ik met dat dikke meisje samen? Help ik haar? Wijd ik me aan haar? Er zijn zoveel meiden die mijn vriendin willen zijn, met mij samen willen leven, willen vechten. Jij krijgt die kans, die vriendschap aangeboden en wat doe je ermee? NIKS. Ja je lijnt een beetje. Lijnt! Alleen dat woord al. Wat hebben wij afgesproken? Dat je zou vasten, dat je zou sporten, dat je zou braken! En wat doe jij? Je eet! Nee? Je zegt van niet? Je eet niet? Geloof je het zelf!? Wat doen die vetkwabjes op je heupen daar dan? Dat buikje? Die vette benen? Die vieze armen? Ik zie geen sleutelbeenderen, geen jukbeenderen. Ik zie een vies vet meisje. Hoe komt dat? Kun je me dat uitleggen? Ik zal het je even vertellen: je volgt mijn regels niet! Je eet teveel en je mag niet eten! Als je gedwongen wordt, dat kan gebeuren, maar alleen dan, mag je iets eten. Als je iets eet braak je het uit. Dat zijn mijn regels weet je nog? Helaas heb jij nog steeds vetkwabjes, die niet schattig zijn maar walgelijk. Dus wat ga je doen? Sporten! Het maakt me niet uit wat je doet, als je maar calorieen verbrand. Als je maar doorgaat tot je neervalt.
Je wist dit allang en je had ook moeten luisteren. Ik ben teleurgesteld in je, ik ben niet tevreden. Het wordt tijd dat je wat beter je best gaat doen. Waarom? Omdat je anders blijft wat je nu bent een dik meisje met verkwabben en een buik. Je kunt nooit jurkjes dragen omdat iedereen misselijk wordt van jou cellulitus benen. Je kunt nooit een strak shirt aan omdat iedereen dan je vet ziet. Je bent namelijk vreselijk dik, je bent abnormaal ranzig. Daarom ga je nu afvallen. Je gaat strict mijn regels volgen en je gaat jezelf nu bewijzen. Laat me je botten zien, laat me trots op je zijn.